“ Παρθένε πανδαμάτειρα, κυβερνήτειρα γενέθλης, οὐ Ζεΰς, οὐ Νιόβη με, καὶ οὐ θρασὺς Ὦτος ὀρίνει· οὐ Τιτυὸς βαθύπεπλον ἐμὴν ἀνεσείρασε Λητώ· οὐ νέος ὠρίων με βιάζεται, υἱὸς Ἀρούρης· ἀλλὰ με κερτομέουσα βαρύστομος ὀξέι μύθῳ 420 ἤκακε Ληλάντοιο πάις, δυσπάρθενος Αὔρη· ἀλλὰ τί σοι τάδε πάντα διίξομαι; αἰδέοναι γὰρ αἷσχος ἐμῶν μελέων ἐνέπειν καὶ ὀνείδεα μαζῶν Μητρὶ δ᾿ ἐμῇ πάθον ἄλγος ὁμοίιον· ἀμφότερον γὰρ ἐν Φρψγίῃ Νιόβη διδυμητόκον ἤκαχε Λητώ, 425
Δίνδψμον, ὄρος Φρυγίας· εἴρηται δὲ διὰ τὴν δίνησιν τὴν τῶν θεοφορήτων· πρῶτον γὰρ ἐκεῖθεν ἤρξαντο θεοῖς κάτοχοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι. οὕτως Ὦρος ἐν τῷ περὶ ἐθνικῶν. ἢ ἀπὸ τῶν ἐν αὐτῷ δύο ἀκρωτηρίων, ἐπεὶ δυο ἄκρας ἔχει. Αὖρα γέγονέ τις κόρη εὔοπτος φιλοκύνηγας, αἰποῦσα ἐν τῷ Πόντῳ. ταύτην ποτὲ κυνηγοῦσαν σὺν Ἀρτέμιδι Διόνυσος ἑωρακὼς, καὶ βιασάμενος, ἐποίησεν ἔγκυον. ἰδὼν δὲ Ἄρτεμις, ἐδίωξεν ἀπειλήσασα. φοβουμένη δὲ τὴν ὀργὴν τῆς θεοῦ ἡ Αὖρα, ἔρχεται ἐκ τοῦ Πόντου εἰς Κύζικον· καὶ ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ ὄρος, δίδυμα τίκτει· δι᾿ ἃ ἐκάλεσε τὸ ὄρος Δίνδυμον.