§180.
英語原文
II. (a) In final and object clauses with ἵνα, ὡς, ὅπως. ὄφρα, and μή, the subjunctive (or future indicative) is generally used after a potential optative with ἄν or after an optative in protasis referring to the future. E.g.
Ἦ ῥά κε νῦν ἅμ᾿ ἡμῖν οἴκαδ᾿ ἕποιο, ὄφρα ἴδῃ, κ.τ.λ. Od. xv. 431. So Od. vi. 57, xvi. 87 ; Il. xxiv. 264. Δι᾿ ὠτὸς ἂν παῦρα συμφέροι, ὡς ὀρούσῃ. Soph. El. 1439. Τίς αὐτὸν ἂν καλέσειεν, ὡς ἴδῃ με ; Eur. Bacch. 1258. Ὀκνοίην ἂν εἰς τὰ πλοῖα ἐμβαίνειν, μὴ καταδύσῃ· φοβοίμην δ᾿ ἂν τῷ ἡγεμόνι ἔπεσθαι, μὴ ἡμᾶς ἀγάγῃ ὅθεν οὐχ οἶόν τε ἔσται ἐξελθεῖν. Xen. An. i. 3, 17. Τίς οὐκ ἂν φεύγοι, ἵνα μήδ᾿ ἄκων αὐτῇ περιπέσῃ ; Dem. xxv. 33. Οἴμαι ἂν ὑμᾶς μέγα ὀνῆσαι τὸ στράτευμα, εἰ ἐπιμεληθείητε ὅπως ἀντὶ τῶν ἀπολωλότων ὡς τάχιστα στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ ἀντικατασταθῶσιν. Xen. An. iii. 1, 38. Εἰ δὲ καὶ ὅπως εἰρήνη ἔσται φανεροὶ εἴητε ἐπιμελούμενοι. Id. Vect. v. 10 (see 180, b).
(b) The only examples of the optative here are one in Aristophanes, one in Plato, and six in Xenophon1.
Διὰ τοῦτ᾿ εἰκότως βούλοιτ᾿ ἂν ἡμᾶς ἐξολωλέναι, ἵνα τὰς τελετὰς λάβοιεν. Ar. Pac. 411. Οὐκ ἄν πω πάνυ γε μέγα τι εἴη, εἰ βουκόλους … προσθεῖμεν, ἵνα οἱ γεωργοὶ ἐπὶ τὸ ἀροῦν ἔχοιεν βοῦς. Plat. Rep. 370 D. Πειρῴμην (ἂν) μὴ πρόσω ὑμῶν εἶναι, ἵνα, εἴ που καιρὸς εἴη, ἐπιφανείην. Xen Cyr. ii. 4, 17. So Cyr. i. 6, 22 ; An. ii. 4, 3, iii. 1, 18 (with various readings in last two). Ἡ φυλακὴ γελοία τις ἂν φαίνοιτο, εἰ μὴ σύγε ἐπιμελοῖο ὅπως ἔξωθέν τι εἰσφέροιτο. Xen. Oecon. vii. 39. Εἰ δὲ καὶ ὅπως τὸ ἐν Δελφοῖς ἱερὸν αὐτόνομον γένοιτο φανεροὶ εἴητε ἐπιμελούμενοι. Xen. Vect. v. 9 ; but in the next sentence, ὅπως εἰρήνη ἔσται (see 180, a).
1. See Weber, Absichtssätze, pp. 220, 221 ; 245-247. I have assumed that Weber's collection of exampes is complete.
日本語解釈